فراموش نمی کنیم که جمهوریِ اسلامی علاوه بر سال 1358 در سال 1388 نیز برای مشروعیتِ مردمیِ خود رفراندوم داشته است با این تفاوت که در سال 1358 این رفراندوم پای صندوق های رای بوده اما در سال 1388 بنا بر دلایلی این رفراندوم در خیابان ها برگزار شده است.
حال بیایید نگاهی کنیم به خطبه شقشیه حضرت امیرالمومنین علیه السلام؛ که دلیلِ این رجوع را هم در چند سطر بعد متوجه خواهید شد.
آنجا که حضرت می فرمایند: "أَنَّ مَحَلِّی مِنْهَا مَحَلُّ اَلْقُطْبِ مِنَ اَلرَّحَى" جایگاه من در حکومت اسلامی ، چون محور آسیاب است به آسیاب ، که دور آن حرکت می کند. و همچنین سخن ایشان در مورد پذیرش حاکمیتِ حکومت اسلامی که فرمودند :" لَوْلا حُضُورُ الْحاضِرِ، وَ قیامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النّاصِر..." در هنگامی که مردم آنچنان به دور حضرت جمع شده بودند که ایشان می فرماید "یَنْثالُونَ عَلَىَّ مِنْ کُلِّ جانِب، حَتّى لَقَدْ وُطِئَ الْحَسَنانِ، وَ شُقَّ عِطْفاىَ..." به طورى که دو فرزندم حسن و حسین در آن ازدحام زیر دست و پا بودند، و عبایم از دو جانب پاره شد. آنوقت بود که حکومت را قبول کردم.
این چند خط از سخن امیرالمومنین علیه السلام همراه با استدلالش که الآن وقت شرحش نیست، یکی از دلایل علمای ماست بر مشروعیت دادن به رای و نظر مردم در ایجاد حکومت اسلامی. و رای بیش از 98 درصدیِ مردم در سال 1358 همین مشروعیت و مقبولیت را برای امامِ دلها امام خمینی ره ایجاد کرد تا حکومتی اسلامی تشکیل دهد.
و اما سال 1388 اتفاق بی نظیری افتاد، و آن این بود که علی رغم میل حکومت، مناظرات و کشمکش های انتخاباتی به دلایلی به خیابان ها کشیده شد و جدای از اینکه مقصر کیست و فریبنده و فریب خورده کیست؟؟ خیابان، صحنه زورآزماییِ مخالفین و موافقین جمهوری اسلامی گشت.
رهبر انقلاب امام خامنه ای در بیاناتشان اردوکشی خیابانی را مورد نهی و نکوهش قرار می دهند و می گویند: "انتخابات برای این است که همه‌ی اختلافها سر صندوق رأی حل و فصل بشود. باید در صندوقهای رأی معلوم بشود که مردم چی میخواهند، چی نمیخواهند؛ نه در کف خیابانها. اگر قرار باشد بعد از هر انتخاباتی آنهائی که رأی نیاوردند، اردوکشی خیابانی بکنند، طرفدارانشان را بکشند به خیابان؛ بعد آنهائی که رأی آورده‌اند هم، در جواب آنها، اردوکشی کنند، بکشند به خیابان، پس چرا انتخابات انجام گرفت؟ تقصیر مردم چیست؟... زورآزمائی خیابانی بعد از انتخابات کار درستی نیست."
با این وجود دشمن و عوامل درونی و بیرونیش کار خود را کرده بودند و عده ای را به خیابان کشانده و مشتاقانه منتظر سقوط حکومت و انقلاب مخملی در ایران بودند که به ناگاه دیدند صحنه ی خیابان های ایران سراسر و یکپارچه، پر شد از رایِ آری به جمهوری اسلامی، یک راهپیماییِ عظیم و خودجوش در نهم دیماه 1388 که نمادِ همان رای 98 درصدیِ مردم در سال 1358 به جمهوری اسلامی بود را حالا باید وسط این مبدان و این خیابان می دیدند.
باید می دیدند که در حکومت و جامعه ای علوی، ولایت، همان محور آسیاب است و هر چقدر هم که بگذرد باز مردم دور همان محور جمعند و به اشاره ی او می چرخند، باید می دیدند که اگر پایش بی افتد باز این مردمند که با حضور خود مقبولیتی بی چون و چرا به ولی فقیه و جمهوری اسلامی می دهند و تئوریسین های فلسفه سیاسیِ غرب را انگشت به دهان میگذارند.
هیچ حکومتی پس از تشکیل، حاضر نیست برای موجودیت خود رفراندوم برگزار کند، اما ایران نشان داده است که اگر این محال ممکن شود، بی تردید تنها جمهوری اسلامی از صندوق ها بیرون می آید.
هر چقدر هم سخت برای عده ای، ولی این حقیقت نظام جمهوری اسلامی ایران است که پس از 30 سال از تشکیلش با قدرتی باور نکردی در رفراندوم خیابانی نیز با اختلافی فاحش پیروز است.
پ.ن: بحث مقبولیت رای مردم یک مبحث طولانی در معارف سیاسی اسلامی است که پیشنهاد مطالعه اش را می دهم به جای طرحش در اینجا.
پ.ن دو: فرق مردم ما با مردم زمان امیرالمومنین علیه السلام را می توانید با خواندن خطبه شقشقیه (خطبه سوم نهج البلاغه) تا حدودی پی ببرید.
پ.ن سه: ولایت فقیه همان ولایت رسول الله است. امام خمینی ره.